(Toplumsal İlişkiler 1836)
اَفَتَطْمَعُونَ اَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَر۪يقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللّٰهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
“(Ey Müslümanlar!) Siz (hâlâ) onların (Yahudi ve Hristiyanların) size inanacaklarını mı umuyorsunuz? Oysa onlardan bir bölümü, Allah’ın sözünü işittikten, (iyice algılayıp bunların yararına ve doğruluğuna kanaat getirip) akıl erdirdikten sonra (dahi), bile bile onu değiştirip (tahrif ederlerdi).” (Bakara/75)
Bir sosyal medya paylaşımında; “yolcu olmayanla yola gidilmez yola yazıktır, halden bilmeyenle sohbet edilmez, dile yazıktır” denilmesi, laf anlatamayacağın, anlatsan da tesiri olmayacak kadar bilinçleri kapalı insanlarla uğraşarak, sakın zamanını boşuna heba etme demektir.
Yolcu olmayanla yola gidilmez yola yazıktır derken aklıma Mecnun’la devenin hikayesi geldi. Mecnun Leyla’sının köyüne gitmek için, dişi bir deveye bindi. Bir süre yol aldı. Mecnun’un tek derdi, bir an önce Leyla’sına kavuşmaktı. Dişi deve ise, geride bıraktığı yavrusunu düşünmekteydi ve onun tek derdi ise, geriye dönmekti.
Mecnun bir an dalıp gitse, elinden yuları gevşetse, deve bunu hisseder ve geriye döner geldikleri köye yani yavrusunun olduğu yere doğru giderdi. Mecnun kendine gelip baktığında, bulundukları yerden çok daha geriye gittiklerini fark ediyordu.Bu yolculuk iki-üç gün böyle sürdü.
Mecnun yıllardır yollardaymış gibi şaşırmış kalmıştı. Baktı ki bu yol böyle bitmeyecek, deveden indi ve:“Ey deve!” dedi. “İkimiz de aşığız. Fakat, aşklarımız birbirine zıt, birbirine aykırı! Demek ki biz, birbirimizle yol arkadaşlığı yapmaya uygun değiliz. Senin sevgin de, yuların da bana uymuyor. O halde en iyisi ayrılalım!” diyerek deveyi bıraktı.
Gerçi Hz. Mevlana’nın bu enfes hîkayesinde; ‘Mecnun’ imgesiyle insan ruhu temsil ediliyor. Ve ruh, Ezelî bir Sevgiliye yani Rabbine muhtaç ve müştaktır. ‘Deve’ ise, nefistir. Maddî arzuların sembolüdür. O da, yavruları olan heveslerin ardında koşmaktadır. Ruh asla yolculuğunda nefisle beraber olamaz.
Hakeza halden anlamayanla da sohbet etmek, abesle iştigaldir. İnsanın gerçekten diline yazıktır. Bir insan konuşurken dinlemekten aciz tipler de, bu kategoriye girer. Cahile, insanın halinden anlamayana, yüzyıl konuşsan hangi derdini anlatacaksın ki? Adam man kafa.
Şemsettin ÖZKAN
06.07.2025 KONYA
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-sezgiler.com