(Toplumsal İlişkiler 725)
وَاٰيَةٌ لَهُمُ الْاَرْضُ الْمَيْتَةُۚ اَحْيَيْنَاهَا وَاَخْرَجْنَا مِنْهَا حَباًّ فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ
“Bitki örtüsü tamamen kuruyup ölmüş olan toprak, onlara Allah’ın sonsuz ilmi, kudret ve merhametini gösteren ve yeniden dirilişi ispatlayan muhteşem bir delildir. Şöyle ki; Biz ölü toprağa, her bahar yeniden hayat veriyoruz ve oradan, canlıların besin kaynağı olan çeşit çeşit ürünler çıkarıyoruz.” (Yasin/33)
Oldum olası sonbaharı sevmişimdir. Daha da ilginç olan sonbaharın hüzün kokan havasını sevmişimdir hep. Alpay’ın “Eylülde Gel” şarkısında, o ayda okulların açılışıyla, sevgiliye kavuşmayı sevmişimdir.
Aslında sonbahar huzur ve mutluluğun saklandığı mevsimdir. Hani son kez bir bahar daha görelim dersiniz ya işte öyle bir şey sonbahar. İçinde vefa olsun, sevgide ve saygıda bir bağlılık olsun diye, bir beklenti içine girersiniz ya, “bir ölüm vefalı bir de sonbahar” diyen Cahit Zarifoğlu’na hemen hak verirsiniz.
Çünkü sonbahar, tüm sadakatiyle sizi bekliyordur. Son kez ölmeden size yaprakların sararmaya yüz tuttuğu, yerlere dökülmeye başladığı o andan itibaren son kez bir daha son baharı yaşatacaktır da ondan. Ölüm gibidir sonbaharda. Ölmek dirilmek içindir, toprak da vefalıdır bizi tüm hata ve günahlarımızla bağrına alır. Sonra yeniden topraktan yeni bir filiz gibi fışkırır çıkarız o gün.
“Yeni yapraklar çıkabilsin diye eski yaprakları temizler hüzün,” der Hz. Mevlana. Sonra da teselli verir bize; “Üzülme sonbahar serttir ama sonu aydınlıktır.”
Ölümle sonbahar, bir anlamda benzeşir. İkisi de artık solgun, bitkin ve son demleri çağrıştırır ancak ikisi de biterken yeniden dirilişi de sembolize eder. Sonbahar da yapraklar niye düşüyor? Dallar niye kurumaya başlıyor? Yeniden dirilmek için. Ölüm de yeniden diriliş demek değil midir? Yasin suresinin 33, ayeti ne güzel açıklar bu durumu:
“Bitki örtüsü tamamen kuruyup ölmüş olan toprak, onlara Allah’ın sonsuz ilmi, kudret ve merhametini gösteren ve yeniden dirilişi ispatlayan muhteşem bir delildir. Şöyle ki; Biz ölü toprağa, her bahar yeniden hayat veriyoruz ve oradan, canlıların besin kaynağı olan çeşit çeşit ürünler çıkarıyoruz.”
Sonbahar aslında çıtırdayan yaprakların, çiçeğe dönüştüğü andır. Hayat da zaten o çıtırdayan yapraklarla yeniden tazelenir, yeniden başlar. Ölümle sonbahar, bu yüzden iki can dosttur. Bu yüzden vefanın da en çok onlara yakıştığını söyleyebiliriz.Son olarak suskunduvar.com’da “bir ölüm vefalı bir de sonbahar” ve “sonbahar dağların tepesinden batacak güneşe benzer” yazılarımı da okumanızı öneririm.
Şemsettin ÖZKAN
16.06.2022 DOĞANŞEHİR
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com