(Toplumsal ilişkiler 872)
فَانْظُرْ اِلٰٓى اٰثَارِ رَحْمَتِ اللّٰهِ كَيْفَ يُحْـيِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَاؕ اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْـيِ الْمَوْتٰىۚ وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ قَدٖيرٌ
“Şimdi sevgi yağmurunun etkilerine bir bak. Ölü topraklara nasıl can verdiğini seyret. Bunu yapan Allah, elbette ölülere de can verecektir. O, her şeye kadirdir…” (Rum/50)
Ölümü ne hikmetse insan bir son olarak algılar. Bu son derece yanlış bir anlayıştır. Tam tersine yeni taze başlangıçtır ölüm. Ölüm hayatın kıymetidir, değeridir aslında.
Hz. Mevlana der ki; “sanma ki, ölüm yok olmaktır. Aslında Hak’ta kaybolup hep var olmaktır.” Ölüm Hakk’a yürüme işidir. Bu yüzden “falan öldü” yerine “Hakk’a yürüdü” cümlesi kurulur. Çünkü ölmek, asla yok olmak demek değildir. Ölmek Hakk’a kendisini yoktan Vareden’e kavuşma işidir. Bu yüzden olsa gerek Hz. Mevlana öldüğü günü Şebi Arus (düğün gecesi) olarak kabul eder. “Öldüğüm Gün” şiirinde yüce Mevla’ya kavuşma sevinci çok güzel anlatılır:
Öldüğüm gün tabutum götürülürken, Bende bu dünya derdi var sanma…
Benim için ağlama, yazık, vah vah deme;
Şeytanın tuzağına düşersen,
O zaman eyvah demenin sırasıdır,
Cenâzemi gördüğün zaman firâk, ayrılık deme,
Benim kavuşmam, buluşmam işte o zamandır,
Beni toprağa verdikleri zaman,
Elvedâ elvedâ demeye kalkışma,
Mezar, cennet topluluğunun perdesidir.
Batmayı gördün değil mi?
Doğmayı da seyret, güneşle aya gurûbdan hiç ziyân gelir mi?
Hangi tohum yere ekildi de bitmedi?
Ne diye insan tohumunda şüpheye düşüyorsun?
Hangi kova kuyuya salındı da dolu dolu çıkmadı?
Can Yusuf’u ne diye kuyuda feryad etsin?
Bu tarafta ağzını yumdun mu, o tarafta aç.
Zîrâ senin Hayy u Hû’yun, mekânsızlık âleminin fezâsındadır.
Şemsettin ÖZKAN
14.11.2022 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com 3-pixabay.com
4-kissatadinda.com