Ağlarım günah dolu akşamlarda,
Gözlerimi siler, suskun duvarlar.
Dört nala giden şu güzel atlara,
Biteviye Azrail kement atar.
Kadının yanağına değince erkek,
Renginden değil utancından kızarır.
Giydirirler ona da yakasız gömlek,
O gün gözler dikilir, benzi sararır.
Sonra kafiyeli mısralar çıkar ortaya,
Dolunaylar batarken hep"Sefiller"i oynar.
Mest olan aşıklar takılırken bir katara,
Bu dünya kapısından tek tek ölüler çıkar.
ŞEMSETTİN ÖZKAN
(1996/KONYA)