(Toplumsal İlişkiler 584)
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهٖ نَفْسُهُۚ وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرٖيدِ
اِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمٖينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعٖيدٌ
مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ اِلَّا لَدَيْهِ رَقٖيبٌ عَتٖيدٌ
“Andolsun ki, insanı Biz yarattık; arzu ve ihtirâslarının ona neler fısıldadığını da çok iyi biliriz. Çünkü Biz ona, şah damarından daha yakınız.Öyle ki:” (Kaf/16)
“Onun sağında ve solunda oturan iki görevli melek, yaptığı her şeyi kaydederken,” (Kaf/17)
“(İnsanın ağzından veya kaleminden) Hiçbir söz çıkmasın (ve yazmasın) ki, yanında gözetleyen ve söylediklerini zapta geçiren (bir melek mutlaka) hazır bulunmasın.” (Kaf/18)
Ne hikmetse insan kendini yalnız hisseder. Koca dünyada cin başına yaşadığını sanır. Kimsecikleri yoktur halüsinasyonu görür. Şairler, şiirlerinde, sanatçılar eserlerinde enikonu bunu işlerde işlerler. Ya da yalnızlık sendromu yaşarlar.
Cahit Zarifoğlu der ki; “elimle kendi elimi tutuyorum yanyana gidiyormuşum gibi kendimle.” Bu duygudurum insanı ta yüreğinden yakalar ve yaralar. “Ben yalnızım, ben yalnızım” şarkıları okuması da bundandır. Yalnızlık, sükut üzerine yazılıp çizilen eserler bu zaman diliminde ortaya çıkar.
Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, herkes kendi göbeğini kendi kesmek zorunda. Bireyselleşme toplum tarzı oldu. Kimse kimseye muhtaç değilmiş gibi davranıyor. Yani bir bakıma da kimse sana karşı değil, ama herkes kendinden yana bir tavır sergiliyor. Dünya kocaman bir yalnızlar rıhtımı.
“Yanındayım” laflarını pek fazla ciddiye almayın. Çünkü sırılsıklam yalnızsınız aslında. Arkanıza dönüp baktığınızda kimseyi göremezsiniz. Herkes hafiften bir gazınızı alır geçer gider “de get len” deyiverirse buna şaşmamak gerek.
Franz Kafka “benim yalnızlığım insanlarla dolu” derken modern çağa bir gönderme yapar. Herkes kendi daracık dünyasında yapayalnız.
Şemsettin ÖZKAN
22.01.2022. GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com