(Toplumsal İlişkiler 961)
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْاَمْوَالِ وَالْاَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِؕ وَبَشِّرِ الصَّابِرٖينَۙ
“Andolsun, Biz sizi; biraz korkuyla (doğal ve sosyal afetler ve düşman saldırılarıyla), açlık (ve kıtlıkla) ve bir parça da mallardan, canlardan ve semerat (ürün ve evlatlar)dan noksanlaştırmakla
(hastalık ve sakatlıkla) imtihan edeceğiz. (Tedbirli ve temkinli hareket ederek) Sabır (sükûnet ve teslimiyet) gösterenleri müjdele (ki, sadece onlar sevaba ve başarıya erişeceklerdir).” (Bakara/155)
Umut ve sabır… Birbirini tamamlayan iki kavram. Umudun yoksa muhtemelen sabrın da yoktur. Sabırlı değilsen, umudunu da muhtemelen yitirmişsin demektir.
Hz. Mevlana; “dünya gelse de üstüne tek umudun Allah’ın olsun. Elbet birgün devran tersine döner. Sabır en büyük silahın olsun” derken, bu iki kavramın insanı yüce Yaratıcı’sına götüreceğini anlatır bize.
Hani derler ya umut fakirin ekmeği diye. Öyledir umut asla bitmez demektir bir anlamda çıkmadık candan ümit kesilmez derler ya umutlar asla tükenmemelidir.
Hz. Mevlana der ki; “umut hiç bitmeyen bahar mevsimidir. İçinde kar da yağar, fırtına da kopar. Ancak çiçekler açmaya hep devam eder.” Aristo da umudu uyanık insanların rüyası olarak görür. Denizin kokusuna inanmak gerek çünkü umutlar hep mavidir. Baharı gören çiçekleri mutlaka görecektir zira onlar umudun ta kendisidir. Sabırla beklemek gerek.
Bir inanmış kişi asla ümitsiz olamaz, olmamalıdır. Thales; “herşeyin yok olduğu bir anda bile umut hep vardır” derken bu inancımızı törpüler. Şems-i Tebrizi de;“kalk, silkelen, kendine gel! Ümitsizliğe kapılma! Ümitsizlik şeytandandır. Ümit etmek ise Allah’tandır” derken ümit etmenin ve ümitsizliğin nereden kaynaklandığını anlatır bize. Doğal olarak inanan bir insanın umutlu olması gerektiğini söyler.
Bir umudu olmalı değil mi insanın değerli dostlar? İlk bahar güneş gibi. Bir çiçekle de olsa o bahar “bir çiçekle bahar olmaz” diyenlere inat o bahar, umut çiçeği olup gelmeli insanın yüreğine. Çünkü Allah’ın rahmetinden inanmış bir insan, asla ümidini kesmez.
Goethe; “Ümit, ah! Hayatın biricik tadı ve merhemi” derken, ümidi, bu hayatta nefes almanın en önemli unsuru olarak görür. Hz. Ali efendimiz; “Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyi en büyük günah” olarak görür.
Sabır umudun çimentosu. Umutlar ancak sabırla pişer. Sabrı olmayanın umudu da yoktur. Adeta et ve tırnak gibi ikisi de birbirine geçmişlerdir. Asla onları ayıramazsınız. Sabır diye bir silahın yoksa ümitsizlik kokan kara bulutları dağıtamazsın.
Şemsettin ÖZKAN
11.02.2023 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com