(Toplumsal İlişkiler 1640)
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَٓاءِ وَالْبَنٖينَ وَالْقَنَاطٖيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْاَنْعَامِ وَالْحَرْثِؕ ذٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَاۚ وَاللّٰهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَاٰبِ
“Kadınlara, oğullara, kantar kantar yığılmış altın ve gümüş (paraya), salma (serbest dolaşan bakımlı) güzel atlara (lüks arabalara, yatlara), hayvanlara ve ekinlere (bahçelere, bağlara) duyulan şehvetli tutku insanlara ’süslü ve çekici’ kılındı. (Oysa) Bunlar, (fani) dünya hayatının (geçim) metaıdır. Asıl varılacak güzel yer ise Allah katındadır.” (Al-i imran/14)
Rahatlık ve insan. Birbirlerinin kuyusunu kazıyorlar sanki. Rahatlık (konfor) insanın içine bağdaş kurup oturuverdi mi insan bozulur. Ruhunu esir alıp bataklığa çeviriverir.
Anooshirvan Miandji; “insan rahatını bozmazsa, rahat insanı bozar” derken, bu gerçeği yüzümüze vurur. Konfor Ali Şeriati’ye göre “ruhun bataklığıdır.” Konfor öyle bir şey ki, misafir olarak gelir, gitmemek için elini ardına komaz, sonunda da evin baş köşesine bağdaş kurup öylece oturakalır. Yani kapıdan girdi mi bir daha bizi terketmez. Doğrusu biz onu kovamayız. Bizi kendine sımsıkı bağlar.
Konfor iyi gibidir, hoş gözükür gelin görün ki, insan ruhunu zayıflatır, gevşetir ve tembelleştirir. “Bir gün uyandığında yapmak isteyipte yapamadığın şeyler için zamanın çok geç olduğunu anlayacaksın,” derken Paulo Coelho “konfor alanı” tuzağına dikkat çeker. İnsan konforo alışınca üzerine bir rehavet çöker, uyuşur. Örneğin, sabahleyin erken kalkıp spor yapmak insana zor gelebilir. Halbuki bunu denemelidir. İlk etapta bu insana ağır gelse de spor yaptıktan sonra kendini mutlu hissettiğini anlayacaktır.
Prof. Dr. Acar Baltaş bir konuşmasında şöyle demişti: “Konfor alanından yüksek potansiyel çıkmaz.” Sözün özü; aşırı rahatlık insana batar.
Şemsettin ÖZKAN
22.12.2024 KONYA
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com