(Toplumsal İlişkiler 670)
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةًۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهَّابُ
“Ey Rabb’imiz, bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi eğriltme, bize katından bir rahmet bağışla! Çünkü sen, sonsuz nîmetleri cömertçe bağışlayansın!” (Al-i imran/8)
Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın “Mavi” şiirini bilirsiniz. Çok güzel anlatır gökyüzüne kalple dokunmayı;
Ağaç taşı anlamaz
Gökyüzü MAVİ iken
Ağaç susuzluğu anlamaz
Gökyüzü MAVİ iken
Ben seni
Çok sevdiğimi anlarım
Gökyüzü MAVİ iken.
Hz. Mevlana; “sadece kalbinle gökyüzüne dokunabilirsin” derken gökyüzüne bakmayı sevginin alametlerinden sayar. Gerçekten öyle değil midir dostlar gökyüzü insanın içini en iyi anlayan? İnsanın içini kıpır kıpır kıpırdatan, insana sevgi yükleyen ve bizden stres kaçıran.
Sevgiden yoksun olanlara gökyüzüne bakma sanatını öğretmeli. Masmavi göklere, bulutlara, yıldızlara, aya ve güneşe bakmayı. Sevmek tıpkı gökyüzü gibidir, uçsuz bucaksız maviliğin içinde insanın kendi rengini bulmasına benzer. Sevgiden yoksun olanların gökyüzü gibi bir sevdası yoktur.
Nazım Hikmet;“Sana gökyüzünü ısmarladım gülüşlerinde güneş batsın diye” derken gökyüzünün sevgiye bakan yönünü çok güzel ortaya koyar. Güneş de gökyüzünün gülen yüzü değil midir? Bir bakıma diyorum, gökyüzü insanın olmamalı, biz gökyüzü olmalıyız ki, sevgiye barışa uzanalım. Gökyüzü insanlık treninin durup dinleneceği, nefes alıp tebessüm edeceği, en güzel istasyondur.
Gökyüzü aslında aşkın ta kendisidir. Her haliyle insanı anlatır. Onu en iyi o tanır. Onun ağlaması bile insan için rahmettir. Bu yüzden gökten inen yağmurlara rahmet diyoruz, bereket yağıyor diyoruz. Göklerden gelen kararlar var diyoruz.
Dünyanın tüm pisliğine rağmen dünya masmavi gözükür. Adı mavi gezegendir dünyamızın. Ümit Yaşar Oğuzcan’ın dediği gibi; “gökyüzü inadına mavi, yaşamak inadına güzel.”
Şemsettin ÖZKAN
21.04.2022 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-leblebitozu.com