(Toplumsal İlişkiler 666)
اَللّٰهُ الَّذٖي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَشَيْبَةًؕ يَخْلُقُ مَا يَشَٓاءُۚ وَهُوَ الْعَلٖيمُ الْقَدٖيرُ
“O Allah ki, sizi son derece âciz ve güçsüz bir bebek olarak yarattı; bu güçsüzlüğün ardından, size kuvvet bahşetti ve bu kuvvetin ardından da, size tekrar zayıflık ve ihtiyarlık verdi.
Allah, dilediğini dilediği gibi yaratır. Çünkü O, sonsuz ilim ve kudret sahibidir.” (Rum/54)
İnsanoğlu gerçekten çok ama çok güçsüz yaratılmıştır. Ama yeryüzünde en çok havasından geçilmeyen varlık da yine o. Hz. Mevlana der ki; “kim diyorsa benim her şeyim tamdır. Bilin ki o insan gerçekten hamdır.” İnsan her şeyden önce ‘unutan’ demektir. Unutmak eksikliktir, tam olamamaktır, hamlıktır, çiğliktir, kemale erememek demektir.
Evet tüm bunlara rağmen insan yeryüzünün halifesidir, efendisidir ama insan aciz bir varlıktır, zayıf bir varlıktır. En çok hata yapan varlıktır. Onun büyüklüğü söylediklerinden değil, yaptıklarından gelir. Bu yüzden olsa gerek bazıları insanları ikiye ayırır; su gibi aziz olanlar, sudan ucuz olanlar diye.
İnsanın bir başka negatif ayrışmasını sağlayan özelliği bencil oluşudur. Bu özelliğiyle onda zihinsel körlük ve realite körlüğü pik yapmıştır. Kendini tam zannetmesine yol açar. Halbuki insanın durumu da, hani deveye sormuşlar ya, ‘neren eğri’ diye ‘nerem doğru ki,’ cevabını verdiği gibidir. Hep hamlık var yapısında insanın. Deve yine haddini bilerek söz söylemiş.
Arada bir aynaya bakmalı insan, güzel miyim falan diye değil, insan mıyım, bugün de insan kalabildim mi, diye. “Geceyi boşverin, hepinize iyi insanlar diliyorum” derken rahmetli Cahit Zarifoğlu, insanın hamlıktan kurtulup pişmesi gerektiğini, insan olma yolunda hepey bir mesafe katetmesi gerektiğine atıf yapar.
Şemsettin ÖZKAN
17.04.2022 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com