(Toplumsal İlişkiler 1391)
قُلْ اَغَيْرَ اللّٰهِ اَبْغٖي رَباًّ وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍؕ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ اِلَّا عَلَيْهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرٰىۚ ثُمَّ اِلٰى رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فٖيهِ تَخْتَلِفُونَ
“De ki: “O, her şeyin Rabbi (ve gerçek sahibi) iken, ben Allah’tan başka bir Rab mi arayayım? Hiçbir nefis, kendisinden başkasının aleyhine (günah) kazanmaz. (Birisinin yaptığı zulüm ve kötülüklerden dolayı başkası sorumlu tutulmaz.) Günahkâr olan (kişi ahirette) bir başkasının günah yükünü taşımaz (ancak kötülüğe teşvik ve tahrik ettiği ve günah işlemesine sebebiyet verdiği kimselerden dolayı günah kazanır. Bak Nahl:25). Sonunda dönüşünüz Rabbinizedir. O, size hakkında anlaşmazlığa düştüğünüz şeyleri haber verecektir.” (Enam/164)
Ah şu ölümü unutanlar var ya, sosyal medyada adı sanı yazmayan bir cümlede şunlar yazıyordu;
“gidenler hep kalanları ağlatır kalanlar hep gidenleri anlatır.”
Öyle değil mi dostlar? Ölünce insanların değerleri otamatik artmıyor mu? Rahmetli şöyle iyiydi, böyle iyiydi diye anlata anlata bitiremiyorlar. Halbuki rahmetlinin sağlığında bırakın yakınından, uzağından bile geçmiyorlardı. İnsanoğlu böyle acayip bir varlık işte.
Bu dünyadan dar-ı bekaya irtihal edenler, yani ölenler, geride bıraktıklarını ağlatmayı çok güzel yapıyorlar zaten. Ağıt yakanlara şöyle dönüp; “ağlamayın içim öldüydü zaten, gözlerimi kapattım sadece” dese ne yapacağız?
Ağıt yakanların bu övme işi çok sürmeyebilir de. İlk zamanlar geçince rüzgar tersine dönebilir de. Geçenlerde kime ait olduğu yine yazmayan bir sosyal medya paylaşımı çok ilgimi çekmişti, şöyle deniyordu;
“öleceğiz bir gün gömecekler, bir kaç gün övecekler. Sonra kalan malı bölecekler, hatta memnun kalmayıp sövecekler.”
Genelde ‘mevtayı nasıl bilirdiniz?’ sualine ‘iyi bilirdik’ deyip geçilen bir serenomi yapılır. Herşey geçiştirilir. Sonra duasızlıktan iki kere ölür ölüler.
Hayat ölüme sormuş; “insanlar beni çok severken neden senden nefret ediyorlar?” Ölüm cevaplamış; “çünkü sen güzel ve tatlı bir yalansın, ben ise acı bir gerçeğim.” Yaşam tecrübemizi yani yaşantımızı (hayatımızı) ölümle yan yana koyun koyuna dizayn edersek, ölmeden önce ölürsek o zaman hayatı pür dikkat yaşayacağımız için daha temiz, güzel ve daha vicdanlı kılacağız. Bu ise hem bu dünya, hem de ahiret için sayısız avantajlar sunacak.
Şemsettin ÖZKAN
17.04.2024 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com