Kerpiçten yapılan o evimizi unutamadım, Hele o karganın pelit ağacındaki çirkin sesini, Evimizin ikinci kata çıkan merdivenlerini, Hayalimden silemedim.
Akşam olurken dönen kırlangıçları, Kuyruklu yıldız seyrettiğim sabahları, Çarşıya giden taşlı parke yolları, Unutamadım.
Güneşin doğmasını, kapımızın önündeki iğde ağacını, Evimizin kenarından akan çayı, Halamın bize salıncak kurmasını, Unutamadım.
Babaannemin nurlu ellerini, sevimli yüzünü, Ahmet amcamın yanık türküsünü, Feridun amcamın gülüşünü, Unutamadım.
Ev halkının tuz biberle oruç açtıklarını, Anamın, babaannemin, halamın ağladıklarını, Eski evimizin dolaplarını, Unutamadım. Bu eski hatıra çemberinden kurtulamadım, On dört yıl geriye dalınca, O demleri hatırladım.
ŞEMSETTİN ÖZKAN (1978/KONYA)
“ESKİ EVLER” için 1 yorum
Bu yıllarda Paşalı köprü diye bilinen şimdiki adıyla Gemalmaz mahallesinde evimizin önünden ta Meram’ım gelen bir çay akardı. Dere boyları yeşildi. İğde Akasya ağaçları mis gibi kokardı. Ev iki katlı içinden üst kata çıkan merdivenleri vardı. Fakirlik vardı ve bu çocuk diliyle anlattıklarım vardı. 1966-67′ li yıllardı.
Bu yıllarda Paşalı köprü diye bilinen şimdiki adıyla Gemalmaz mahallesinde evimizin önünden ta Meram’ım gelen bir çay akardı. Dere boyları yeşildi. İğde Akasya ağaçları mis gibi kokardı. Ev iki katlı içinden üst kata çıkan merdivenleri vardı. Fakirlik vardı ve bu çocuk diliyle anlattıklarım vardı. 1966-67′ li yıllardı.