ÇOCUKLUK HATIRASI

Sene 1969...
Antalya'm
Çocukluğum benim...
Seni bir türlü unutamadım.
Hele,
Sarhoş Rıza'ya çok kızardım.
Emine abla bana alfabe öğretirdi:
- Şemsettin öğreneceksin derdi,
Bense tabi, olur derdim.

Nerede?
Kandırdım diye içimden gülerdim.

Evimizin kenarında bir delik vardı ufacık,
Eve girmeden çantayı delikten fırlatırdık.
Sonra...
Deniz,
Akdeniz...
Nevzat'la birlikte koşardık,
Sahile kadar yarışırdık.
Bir kayanın başında düşünüp dururdum:
Denizlerdeki gemilere kaptan olmaktı tek umudum.
Böyle düşünürken,serin bir rüzgâr eserdi,
İçime çekerdim,yudum,yudum.
Sonra sandalla başlayan bir gezi,
Teknenin yalpalanması heycanlandırırdı hepimizi.
Bir kürek şapırtısı ve suyun sesi,
Dinliyorum hep,
Bu denizin bilmem kaçıncı bestesi?

Akşam olurdu dağların ardından denizde gurup,
Bir caz müziği ve tango çalınırdı;perişan olunup.
Akşam olurdu,gözlerim yine denizde hayal çiçeği,
Gecenin esrarengiz havasında yanıp sönen elektrik direği.

Şimdi ise o tatlı anıların içinde kayboldum;bir arayış,
Güzel Antalya'mdan bana esen rüzgârlardan bir çağırış.
Tekrar istiyorum,arıyorum seni,
Ama...
Sen mazideki Antalya değilsin,
Ben de çocuk değilim.
O kadar içten çağırma beni,
Eskisi gibi bulamazsın beni,
Bulamazsın beni,
Bulamazsın beni...
ŞEMSETTİN ÖZKAN
(1978/KONYA)
 

Not:Bu şiir 1977 de yayınlanan Mavera Dergisinde Cahit ZARİFOĞLU tarafından sizin için seçtiklerimiz bölümünde yayınlanmıştır.