(Toplumsal İlişkiler 744)
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنٖٓي اٰدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلٰى كَثٖيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضٖيلاًࣖ
“Andolsun Biz, Âdemoğlunu bir çok meziyetlerle donatarak öteki bütün canlılardan, hattâ meleklerden bile üstün konuma getirdik; ona havada, karada ve denizde yolculuk yapma imkân ve yeteneğini bahşettik; onu tertemiz nîmetlerle rızıklandırdık ve yarattığımız varlıkların pek çoğundan üstün kıldık. O hâlde, bütün bunlara rağmen, insanın Allah’tan başkalarına kulluk etmesi, nankörlük ve cehâletin doruk noktası değil midir? Ve böyle bir nankörlüğün cezası, Hesap Gününde hüsrana uğramaktan başka ne olabilir?” (İsra/70)
Ben bir eğitimciydim 36 yıl sonra emekli oldum. Oldum olası öğrencilerime yüzde yüz başarılı olacaklar gözüyle bakmadım. Hatta onların başarılı başarısız diye bazı meslekdaşlarımızın, dershanecilerin ayırmasına da karşı çıktım. Başarılı olan olmayan diye sınıflara ayırdıkları zaman da okul idarelerine de karşı çıktım. Başarılı öğrencileri seçip sınıf oluşturan, sonra da kurum kurum kurulan nice öğretmenlere de değer vermedim. Değerden bahsediyorum dostlar değer.
Albert Einstein; “başarılı biri olmaya değil, değerli biri olmaya çalışın. Başarı egoya yakındır sevgi değere yakındır” derken anlatmak istediği de budur. İnsana değer vermekten söz ediyor koskoca bilim adamı. Değer vereceksin tüm insanlara, hem de ayırım yapmadan. İşte o zaman seviliyorsun öğrenciler nazarında.
Sahi biz niye ilkokul öğretmenlerimizi unutamıyoruz? Çünkü onlar daha küçücük çocuklar iken belki burnumuzu bile sildiler. Tuvalete götürdüler, gözlerimizin yaşlarını sildiler. Hasılı bize değer verdiler. Biz de onları kalbimizin baş köşesine koyduk ve çok sevdik. Onlar sadece zeki öğrencileriyle değil, tüm öğrencileriyle yakından ilgilendiler. Dolayısıyla bütün talebeleri onları hiç ama hiç unutamadılar.
Başarıya odaklı yetiştirilen çocuklar mutlu oldular mı? Tahminim olmadılar. Sürekli test çözdürülerek dershane köşelerinde kaybettiğimiz nice nesiller var. Sosyalleşmeyi de unuttular. Yalnızlaştırıldılar. Hasılı hayattan koparıldılar. Ha başarı olmasın mı? Olsun ama illa olacak diye değerler unutulmamalı. Sevgi ve değer ekseninden asla sapılmamalı. Çocuk hayatın içinde kendi çabasıyla yönelmesiyle tutunmalı ve öğrenmeli bu hayatı. Velilerin öğrencilerin yerine geçerek onların derslerini yaparak, başarı belgesi takdirname vb gibi şeyleri alarak üzerine yağmur, güneş ve kar değdirmeyerek değil. Varsın arada bir başarısızlığı da tatsınlar, mücadele etmeyi öğrensinler. Siz onlara sadece değer vermeyi sakın ola ki unutmayın emi.
Şemsettin ÖZKAN
08.07.2022 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com