ŞU İFLAS ETMİŞ DÜNYADA EN GEÇERLİ PARA BİRİMİ KENDİN GİBİ BİR İNSANLA PAYLAŞTIĞIN DUYGULARDIR

(Toplumsal İlişkiler 1122)

وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنٖٓي اٰدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلٰى كَثٖيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضٖيلاًࣖ
“Andolsun Biz, Âdemoğlunu bir çok meziyetlerle donatarak öteki bütün canlılardan, hattâ meleklerden bile üstün konuma getirdik; ona havada, karada ve denizde yolculuk yapma imkân ve yeteneğini bahşettik; onu tertemiz nîmetlerle rızıklandırdık ve yarattığımız varlıkların pek çoğundan üstün kıldık. O hâlde, bütün bunlara rağmen, insanın Allah’tan başkalarına kulluk etmesi, nankörlük ve cehâletin doruk noktası değil midir? Ve böyle bir nankörlüğün cezası, Hesap Gününde hüsrana uğramaktan başka ne olabilir?” (İsra/70)

Şili’nin ünlü Nobel ödüllü şair ve senatörü Pablo Neruda; “şu iflas etmiş dünyada, en geçerli para birimi, kendin gibi bir insanla paylaştığın duygulardır” derken, aslında aynı dili konuşanların değil, aynı duyguları paylaşanların hayatlarında mutlu olabileceklerini anlatır bize.

         İnsanın gerçekten ruh ekizini bulması zor bu hayatta. Aynı değer yargılarını paylaşabilmek, kadrü kıymet bilmek, her şeyden değerli olduğunu muhatabına hissettirebilmek çok önem arz ediyor insanoğlu için. İlgi alaka göstermek, dertlerini paylaşmak, bir ihtiyacını gidermek, vefalı olmak gerekiyor toplumsal ilişkilerde. Bir problemini çözmek, mutlu ve acı günlerinde yanında olmak (düğün ve cenazesine katılmak) da kendin gibi bir insanla paylaştığın o duyguların davranışlara yansımasıdır aslında.  

        Joel Osteen; “birine verebileceğiniz en büyük hediye; zamanınız, dikkatiniz, sevginiz ve ilginizdir” derken, aynı konuya değinmesi boşuna değildir. Yıllardır öğretmenlik hayatımda öğrencilerimde gözlemlediğim, edindiğim tüm izlenimler de, bana ilgi göstermenin ne denli önemli olduğunu anlatıyor. İlgilenilenilenlerde farkındalık oluşuyor hep. Yani boşa yatırım değil. Müthiş bir motivasyon sağlıyor en azından.

Yalnız modern dünyamız bunu ihmal ediyor diyorum. Önem vermiyor, istek duymuyor. Karşısındaki muhatabına; “çok önemli değilsin” mesajı veriyor, hepsi sadece bu. Halbuki öyle mi? Herkes önemli. Bir çiçek bile özen istiyor, ihtimam istiyor, sevgi istiyor. Tabiatta ne varsa her şey ilgi istiyor. Nezaket istiyor, sevecenlik istiyor. İçtiğiniz suya bile “mübarek ne güzelmiş, ne lezzetliymiş” deyince içindeki kristaller güzel şekiller alıyor. Bu yüzden bu dünyada birine verilebilecek en güzel hediye ne diye sorarsanız,“ona ilgi göstermek, bir anlamda sevmek, dikkatini vermek ve onun için zaman ayırmaktır ve duygularını paylaşmaktır” derim. Yüce Allah insana öylesine değer veriyor ki, bize ne oluyor da, böylesine üstün yaratılmış bir varlığa, gereken önemi biz neden gösteremiyoruz? Neden?

Şemsettin ÖZKAN
23.07.2023
GÜZELYALI      
                                                                  KAYNAKLAR                                                                                                                                                  
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.