GÖKYÜZÜNE BAKMAYANLARIN KALBİ

           (Toplumsal İlişkiler 103)

اِنَّ ف۪ي خَلْقِ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلَافِ الَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّت۪ي تَجْر۪ي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ مِنَ السَّمَٓاءِ مِنْ مَٓاءٍ فَاَحْيَا بِهِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ ف۪يهَا مِنْ كُلِّ دَٓابَّةٍۖ وَتَصْر۪يفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَٓاءِ وَالْاَرْضِ لَاٰيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
“Kuşkusuz, göklerin ve yerin o muhteşem yaratılışında,
gece ile gündüzün, mükemmel bir uyum ve ahenkle birbirini takip etmesinde, Allah’ın belirlediği yasalar çerçevesinde
insanlara faydalı yükler ile göllerde, nehirlerde, denizlerde kolayca akıp giden gemilerde, Allah’ın, gökten indirdiği yağmurlarla ölü toprağa hayat vererek, yeryüzünde renk renk, çeşit çeşit varlıkları üretip yaymasında ve gökle yer
arasında görevlendirilmiş rüzgârların ve bulutların, belli güzergâhlarda  düzenli olarak hareket etmesinde, işte bütün
bunlarda, aklını kullanan bir toplum için, Allah’ın varlığını, birliğini, sonsuz ilmini, kudretini, adâletini, merhametini ve benzerlerini gözler önüne seren nice ibretler, nice mucizeler ve ayetler vardır.” (Bakara/164) 

“Gökyüzüne bakmayanların kalbi daha çabuk kirlenir” der, Cahit Zarifoğlu. Doğrudur, kâinatta devam etmekte olan hayatın içerisinde kendinin ve sorunlarının önemsiz bir yer kapladığını öğretecektir sana gökyüzüne bakmak. Sonra eğer sorunlarının içinde boğulmaya devam edersen hayatı kaçıracağını idrak etmene yardımcı olacaktır. İnsan olduğunu, robot gibi yaşamanı isteyen aile, toplum ve sıradan insana inat insan olduğunu hatırlatacaktır gökyüzüne bakmak. Hele hele şehirden uzak bir yerde geceleyin samanyolunu seyretmek ve yıldızlara bakmak ufkunuzu açacaktır. Ruhunuzu dinlendirecektir, gökyüzünün o masmavi rengi. Hatta lacivert rengi akşamlar, size bir dinginlik kazandıracaktır.

         Bulutlar gider sen gökyüzü ol, hiç gitme emi. Sen bana hiç bakmasan da, ben hep senin baktığın yerde olurum. Aldırma sen tepemizdeki kara bulutlara, Sadettin Kaynak’ın Karcığar makamındaki şarkısına kulak ver:            Kara bulutları kaldır aradan
Vay aman, vay aman, vay aman, vay
Beri gel gönlüme çağlayanım gel

Ne kadar özenmiş seni yaradan
Vay aman, vay aman, vay aman, vay
Beri gel gönlüme çağlayanım gel, çağlayanım gel

Dilinden anlayan bülbül az olur
Vay aman, vay aman, vay aman, vay…

Sen gelmezsen bahar geçer yaz olur

Vay aman vay aman vay aman vay

     Göreceksin kara bulutları kaldırınca, arkasında masmavi bir gökyüzünün olduğunu. Önüne bakmayı bıraksan diyorum, gökyüzüne baksan da çarpışsak artık. Gel şu aramızdaki mesafelere takılıp kalma, nihayetinde hepimiz şu gökyüzüne bakmayacak mıyız? Ne bileyim işte, bazen gülmek lazım, komik olmasa da hiçbir şey, kahkahalar savurmak ve gökyüzüne bakmak iyi gelecek bize diyorum. Çünkü öyle hep yerlere asfalta bakarsak, kalbimiz hep kara olacak diyorum. Hani çocuklara küçükken büyüklerimiz diyordu ya ‘çocuklar kahve içmez, içerse kararır’ diye, ben de ona benzer bir şey söylemeye çalışıyorum. “Hep yere bakarsanız kararacaksınız,” diyorum.

      Siz hiç bu yeni nesillerde âşık olanı gördünüz mü?  Gökyüzünü doya doya seyretmişler mi, önlerindeki cep denen o küçük elektronik aletin gözlerini perdelemesinden kurtulabilmişler mi? Veya seyretmişlerse gökyüzünde kaç tane yıldız olduğunu sayabilmişler? Sahi aşk geçip giden bulut mu, yoksa orada hep duran masmavi gök mü? 

       Gerçekten tüm samimiyetimle söylüyorum, yukarıda söz konusu edilen ayeti özümseyerek okuyup, sonra da doğaya çıkıp, bir daha bir daha masmavi gökleri ve denizleri dudaklarından öpebilir misiniz?            
Şemsettin ÖZKAN

25.08.2020 KONYA

KAYNAKLAR

1-kuran.diyanet.gov.tr

2-kuranmeali.com

3-sarkilarnotalar.blogspot.com