(Toplumsal İlişkiler 1202)
وَلَوْ اَنَّ لِلَّذٖينَ ظَلَمُوا مَا فِي الْاَرْضِ جَمٖيعاً وَمِثْلَهُ مَعَهُ لَافْتَدَوْا بِهٖ مِنْ سُٓوءِ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيٰمَةِؕ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللّٰهِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَحْتَسِبُونَ
“Eğer yeryüzündekilerin hepsi ve onunla birlikte bir misli daha, baskı, zulüm ve işkenceyle, temel hak ve hürriyetleri, Allah yolunu ve Allah yolundaki faaliyetleri engelleyen zâlimlerin, müşriklerin, âsilerin, inkârcıların, hakka riayet etmeyenlerin, haksızlık edenlerin olsaydı, Kıyamet gününde o dehşetli azaptan kurtulmak için elbette bunların hepsini feda ederlerdi. Ne var ki, hiç hesaba katmadıkları şeyler, korkunç gazaplar, azaplar Allah tarafından karşılarına çıkarılır.” (Zümer/47)
Dostum, dostum “medeniyet” dediğin de nedir ki? İnsanın kafasını vahşet çağlarında tomrukta keserlerdi, şimdi senin medeniyetin giyotinde biçiyor.
Zulüm eskiden el işiydi. Şimdilerde makine işi oldu. Şu 20. asrın maskaralığına bakın hele bir kez. Dünya üç mideli hayvana döndü; yer tankla, gök uçaklarla, deniz zırhlılarla adam öldürüyor, çocuk boğazlıyor. Senin medeniyetim dediğin şey. Bu mu senin medeniyetin BM, AB vs. dünyanın diğer uygar kuruluş ve ülkeleri?
Ey çağdaş dünya! Medeniyetin adı zulüm mü oldu? Herkesin muhaliflerini Yezitlikle suçladığı günlere erdik. Ortalık bu kadar çok Yezitten geçilmezken, zulmün karşısında kaya gibi dimdik duran Hüseyin’ler nerede? Medeniyetlerin sembolü olan şehirler, artık zulüm girdabında yüzen, dışı yıkık harabe, içi hatıra dolu evler mi oldu? Dünyanın her yerinde bugün de insanlar zulme uğradı. Mazlumlar katledildi. Dünyanın kanayan yarası Ortadoğu’da kan ve gözyaşı hiç ama hiç dinmedi. Yine kimi insanlar şehirlerin girdabında öldü, kimileri de sakat kaldı.
Bu şehir girdap gülüm
Girdapta mehtap gülüm
Bu şehir girdap gülüm
Girdapta mehtap gülüm.
Feleğin bir suyu var
Su değil kezzap gülüm
Su değil kezzap
Feleğin bir suyu var
Su değil kezzap gülüm
Su değil kezzap.
Yezidin harcı zulüm
Yiğidin burcu ölüm
Yezidin harcı zulüm
Yiğidin burcu ölüm.
Feleğe dayandım gülüm
Öldüm de uyandım gülüm
Öldüm de uyandım
Feleğe dayandım gülüm
Öldüm de uyandım gülüm.
Şarkı gerçekten insanın içine dokunuyor. Hele “yezidin harcı zulüm, yiğidin burcu ölüm” cümlesi. Allah rahmet eylesin, güftesi Ömer Lütfi Mete’ye, bestesi Gökhan Kırdar’a ait bu güzel eser, Kurtlar Vadisi dizisinde Memati (Gürkan Uygun) karakteriyle gönüllerde taht kurmuştu. Bu güzel eser hala içimizde tazeliğini ve lirizmini muhafaza ediyor.
Şemsettin ÖZKAN
11.10.2023
KONYA
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-musixmatch