(Toplumsal İlişkiler 1030)
وَاَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْؕ لَوْ اَنْفَقْتَ مَا فِي الْاَرْضِ جَمٖيعاً مَٓا اَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ اَلَّفَ بَيْنَهُمْؕ اِنَّهُ عَزٖيزٌ حَكٖيمٌ
“Ve (Allah), onların kalplerini birleştirmiştir. Sen yeryüzünde bulunan her şeyi verseydin, yine onların gönüllerini birleştiremezdin, fakat Allah onların aralarını bulup kaynaştırdı. Çünkü O, mutlak galiptir, hikmet sahibidir.” (Enfal/63)
Söz söylemek kolay belki, ama ya ülfet ya da kaynaşma o kadar kolay mı? Kesinlikle kolay değil. Divan-ı Kebir’inde; “bazı ruhların birbirine ezelden aşina olduğunu” söyleyen Hz. Mevlana, yerden göğe haklıdır.
Ruhların da dili vardır. İlk defa gördüğümüz, hiç tanımayıp o an orada tanıştığımız bazı insanlarla sanki yıllarca tanışıyormuş gibi iletişime geçeriz. Bu durumu sevgili
Peygamberimiz (s.a.v) şöyle ifade eder: “Ruhlar donanmış askerlerdir. Ezelden tanışanlar birbirlerini sever, birbirleriyle ilişki kurarlar; ezelde birbirlerinden kaçanlar ihtilaf eder, karşılıklı ısınamazlar.” (Buhârî, Enbiya 2; Müslim, Birr 159, (2638); Ebû Dâvud, Edeb 19, (4834).)
Hz. Mevlana; “söz bahanedir. İnsanı insana çeken söz değildir, canların ülfetidir, kaynaşmasıdır” derken, muhatabımızla sözle tanışmaya başlasak bile, asıl tanışmanın karşımızdakine o an duyduğumuz ülfet ve bunun neticesi olan kaynaşmayla gün yüzüne çıktığını anlatır bize.
İnsan karşısındakini ona güven duyduğu ölçüde daha çok sevebilir. Hele hele güvenin tek kullanımlık olarak algılandığı çağımızda insanlar; “sana nasıl güvenebilirim?” sorusuyla, candan birini aramaları boşuna değil. Aranan sevebileceği, güvenebileceği en önemlisi kaynaşabileceği ruh ikizini bulabilmek.
Şemsettin ÖZKAN
15.04.2023 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranvemeali.com
3-pixabay.com
4-1000kitap.com