ÖLÜLER

Neye üflerken Azrail,
Upuzun yerde yatar ölüler.
Yutkunur da konuşmaz dil,
Boncuk, boncuk, ter döker ölüler.

Eşyaların konuştuğu ölü odası
Camide verilir falancanın sâlası.
Temizler mi acep o teneşir tahtası?
Yalnızlık kefenine sarınır ölüler.

Eskiden dost vardı verilirdi ona sır,
Şimdi dostlar ayıpları gözetir, acıtır.
Şu feleğin sillesi herkesi ağlatır,
Duasızlıktan iki kere ölür ölüler.

Şemsettin ÖZKAN
(1996/ÖRNEKKÖY)

	

ÖLÜLER” için 1 yorum

Seyit Ali Bakırcı için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.