Neye üflerken Azrail,
Upuzun yerde yatar ölüler.
Yutkunur da konuşmaz dil,
Boncuk, boncuk, ter döker ölüler.
Eşyaların konuştuğu ölü odası
Camide verilir falancanın sâlası.
Temizler mi acep o teneşir tahtası?
Yalnızlık kefenine sarınır ölüler.
Eskiden dost vardı verilirdi ona sır,
Şimdi dostlar ayıpları gözetir, acıtır.
Şu feleğin sillesi herkesi ağlatır,
Duasızlıktan iki kere ölür ölüler.
Şemsettin ÖZKAN
(1996/ÖRNEKKÖY)
Allah tüm geçmişlerimize rahmet eylesin. Mekanları cennet olsun.