(Toplumsal İlişkiler 1803)
قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّٰيهَا “İçersini temizleyen kurtuldu!” (Şems/9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسّٰيهَا “Onu (nefsini kötülüğe) gömmüş olan kişi ise kesinlikle kaybetmiştir.” (Şems/10)
İnsanın kendine yabancılaşarak fıtrattan uzaklaşması ne kötüdür. Kendisiyle dahi barışık olamamak ne acıdır. Kendine uzak yaşamak ne kadar sıkıntılıdır öyle.
Yalnız insan dipsiz kuyuya benzer. İnsanın küstüğü kendisi olunca, araya girip barıştıran da olmaz. Öylece kendi kendine; “elimle kendi elimi tutuyorum, yanyana gidiyormuşum gibi kendimle” diyen, Cahit Zarifoğlu gibi bir yaklaşım sergiler.
Bahattin Karakoç fersah fersah uzaklıkların, içindeki uzaklık karşısındaki çaresizliğini şu mısralarla dile getirir:
Dağların, denizlerin ötesinde saklanan uzaklar,
Gelin de siz benim içimdeki uzaklığı görün..
Gelin de benden dinleyin aşk ve ayrılık türküsünü
Ay aşıp giderken..
Bu yüzden asıl sorun hiçbir zaman mesafeler değildir. Asıl uzaklık, insanın kendine olan uzaklığıdır. Önce insanın kendine olan bu mesafe sorununu çözmesi gerekiyor. Nefsini tezkiye etmesi elzem görünüyor. İnsanın asıl sorunu her zaman kendisiyledir. Dışardan düşman üretmene gerek yok. Hele bir kendinle bir hesaplaş bakalım. İnsan önce kendine yabancı.
İsmet Özel de; “uzak nedir? Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için gidecek yer, ne kadar uzak olabilir?” derken insan kendine bile uzak ve yabancı kalmışken, uzak kavramının ne anlamı olabilir ki diye sorgular.
Öyle uzaklara gitmelere kalkışmak da, geride kalan hatıraların gölgesinde bir yalnızlık değil de nedir? Yalnızlık da çoğu zaman tehlikeleri yanında barındırır. Şairin dediği gibi; “ben nereye gitsem yalnızlığın başkenti orasıdır.” İnsana sadece gurbeti yaşatır bu uzak yalnızlıklar.
Yaşatmakla kalmaz bu uzak yalnızlıklar, kendine bile yabancılaşan insanı, kendisiyle bile küs olduğu için, araya girip barıştıranları da, arabulucuları da olmaz.
Şemsettin ÖZKAN
03.06.2025 GÜZELYALI
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com