(Toplumsal İlişkiler 1220)
اِنَّمَا مَثَلُ الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا كَمَٓاءٍ اَنْزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَٓاءِ فَاخْتَلَطَ بِهٖ نَبَاتُ الْاَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالْاَنْعَامُؕ حَتّٰٓى اِذَٓا اَخَذَتِ الْاَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّـنَتْ وَظَنَّ اَهْلُهَٓا اَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَٓاۙ اَتٰيهَٓا اَمْرُنَا لَيْلاً اَوْ نَهَاراً فَجَعَلْنَاهَا حَصٖيداً كَاَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْاَمْسِؕ كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الْاٰيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
“Bu dünya hayatının göz alıcı ve gönül çelici, fakat bir o kadar da gelip geçici oluşunun misali, aynen şuna benzer:Gökten bereket yüklü bir yağmur indiririz de, insanların ve hayvanların
beslendikleri yeryüzü bitkileri onun sayesinde filizlenir, boy atar ve dal budak salıp birbirine girer. Nihâyet yeryüzü rengârenk çiçeklerle, iştah kabartıcı tatlı meyvelerle süslenip bezenerek tüm görkem ve güzelliğiyle bir gelin gibi arzı endam ettiği ve sahiplerinin, orada yetki ve egemenlik sahibi olduklarını ve onu keyiflerine göre kullanabileceklerini sandıkları bir sırada, bir gece veya gündüz vakti oraya emrimiz korkunç bir âfet şeklinde gelir ve o güzelim bağı bahçeyi, sanki daha dün orada değilmiş gibi kökünden biçip yok ederiz. İşte ey insan, dünyanın nîmet ve zevkleri de gün gelecek böyle yok olup gidecektir. Bakın,düşünüp ibret alacak insanlar için, ayetlerimizi böyle açık ve net olarak ortaya koyuyoruz.” (Yunus/24)
İbrahim Tenekeci; “herkes bir parçamı alıyor hatıra diye. Çöpçü çöpümü, dünya vaktimi ve ölüm beni” derken dünyanın geçiciliğini insandan her gün bir şeylerin eksildiğini anlatarak izah etmeye çalışır.
“Acıyla gülümser İbrahim’in şiiri” der ünlü hikayecimiz Mustafa Kutlu, İbrahim Tenekeci için ve ekler; “ne gösteriş, ne riya. Onun şiiri, parıldayan bir diş, buluttan sıyrılan güneş, kabuğu kalkmış yara, bir günahtan arta kalan pişmanlık, dumanı üstünde bir bardak çay, ne varsa yani kendiliğinden ve açık, işte öyle. Onun şiirlerini okurken aniden sesler kesiliyor, ortalığı derin ve hüzünlü bir sükut kaplıyor.”
Şairin “Giderken Söylenmiştir” şiir kitabının “Taşların İçindeki ll” adlı o güzel şiiriyle noktalayalım yazımızı;
Herkes bir parçamı alıyor hatıra diye
Çöpçü çöpümü, dünya vaktimi ve ölüm beni
Ah İbrahim, ev mi yapılır bir köpüğün içine
Dağa yaslanmayan şehirler gibi.
Durgun bir suyun söylemek istediği
Ne olabilir kederden başka?
Bir annenin bayramlarda öpülen eli
Ve açılan kapılar sevinç sokaklarına.
Bütün kuşlar ah kalbim, oturur avcılar’da
Açık denizden içeri girmek gibi,
Kimim ben, kendimden uzaklarda
Bir yeniçerinin bugüne sarkmış hali.
Şemsettin ÖZKAN
29.10.2023 KONYA
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-1000kitap.com
5-birazoku.com