AŞK BİR KUYU MU YOKSA MAHPUS MU?


Nedense bir hüzün çöker akşamüstüleri,
İçim en uzak bir gurbet köşesidir.
Nisan yağmurları yağar kırkikindileri,
Kalbim sağnak sağnak hüzündür,
Sen benden gittin gideli.
 
Deli dolu rüzgârlar eser geceleri,
Kapıları aralar geçer hasretin.
Gölgeler uzar da uzar,
Her sokak başında durur hayalin.
 
 Bir alev gibi sarar kalbimi yokluğun
 Hapsindeyim gözlerinin
Soğuksan donmaya
 Yağmursan ıslanmaya
Ateşsen yanmaya gelirim.
 
Ah şu egon yok mu?
Gerçekle aramızda dikenli teller.
 Kemik sanki şu yalnızlık
 Batar ne yana dönsem.
Ölü gibi geceler uyuyamam,
Gündüzden sarkar dertler.
 
Leyla’nın sokağındaki köpeklerin
 Mecnunsa bir adam öper gözlerinden
Demeyin bu bir psikolojik vaka
 Her şeyiyle özdeşleşir insan sevgiliden gelen.
 
Aşk Züleyha’nın Yusuf’u gören gözlerinde mi?
Yoksa sabır dolu bekleyişlerinde mi?
 Yusuf’tan başka kelime bilmeyen sözlerinde mi?
Aşk bir kuyu mu yoksa mahpus mu?
Yusuf’u saklayan kuyular kuytular
Kim bilir şimdi nerelerdedir?
Ne haldedir?
 
Şemsettin ÖZKAN
  (2020 KONYA)

AŞK BİR KUYU MU YOKSA MAHPUS MU?” için 1 yorum

  1. Sevilmekle sınavların en çetinine maruz kalan Yusuf… Yakup sever kuyulara düşer, Züleyha sever mahpuslara düşer. Zor Yusuf olmak zor… Baştan ayağa iffet, sevgi ve muhabbet… “Kimi çok seviyorsun?” diye soran Züleyha’ya; “babamı” demek…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir