(Toplumsal İlişkiler 1263)
ٓا اَيُّهَا الَّذٖينَ اٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقٖينَ
“Ey iman edenler! Yolunuzu Allah’ın kitabıyla bulmaya çalışın; ve doğrulardan olun ve hem de doğrularla beraber olun.” (Tevbe/119)
İnsanın enerjisini doğru işlere harcaması konusunda hemfikiriz değil mi? Yine doğru insanlarla iş tutma konusunda da. Taştan kuş, kuştan da taş olmayacağını biliyoruz.
Aristo’nun; “bir taşı on bin defa havaya atsan uçmayı öğretemezsin” sözüyle tam olarak anlatmaya çalıştığı da bu değil midir zaten. Taş havaya atılınca uçacak mı sanki? Neyi ispatlamaya çalışıyoruz ki? Veya iştigal ettiğimiz şeye bak! Üstümüze vazife olmayan işlerle meşgulüz. Zaman israfından başka neye yarayacak ki?
Aynı hataları eğitim modellerinde de çok yapıyoruz. Balığı, tavşanı, maymunu aynı sanarak hepsine aynı eğitimi veriyoruz. Eğitim ve öğretimin kişiye özel olduğunu unutuyor, sonra da bireylerin kendine özel yetneklerini, becerilerini köreltiyoruz. Bir de böylesi eğitim modelinden çok şeyler beklememiz de cabası.
Yüzme dersini kaldırır ve balığı bundan mahrum ederseniz, artık balıktan başarı bekleyebilir misiniz? Ya da maymunu tırmanma, tavşanı koşu dersinden uzaklaştırırsak, ulaşacağımız sonuçlar hayal kırıklığı olmayacak mı? Böyle bir model insanları geri bırakmayacak mı?
Bir de havaya yüz kere taşı atıp, taşa uçup havalanmayı öğretecekmiş gibi, şu ilkokul ikinci sınıftan, hatta anasınıfından başlayıp, üniversiteye kadar yabancı dil öğretmeye kalkıp, her seferinde çakıldığımız şu ısrarımıza ne demeli? Yahu ingilizceyi öğretemiyoruz, bari tarih boyunca ingilizlerden yediğimiz oncakazıkları öğretseydik keşke.
Şemsettin ÖZKAN
11.12.2023 İNEGÖL
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com