HASRET ÖZLENENDEN UZAK MI KALMAKTIR ÖZLENEN YAKINDAYKEN HİCRAN DUYULAMAZ MI

(Toplumsal İlişkiler 1480)

وَاَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ اِذْ قُضِيَ الْاَمْرُۚ وَهُمْ فٖي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ “(Ey Nebim ve Onun varisleri! Tayin ve takdir edilen ve kesinlikle bildirilen) İşin kaza edilip (hüküm ve karar verilip) biteceği hasret gününe karşı onları korkutup uyar! (Mü’minlerin hasret ve heyecanla beklediği, münkirlerin nedamet ve zillete düşeceği günü hatırlat) Ki onlar (hâlâ) bir gaflet içindedirler ve (Hakkın hâkimiyetini ve hesaba çekilip, karşılığını göreceklerini) inkâr etmektedirler.” (Meryem/39)      

Victor Hugo, o güzel şiirinde; “hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır? Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?” derken, ne kadar güzel ifade eder özlemi. Hasretin uzağının yakınının olmadığının en güzel ifadesidir bu.

          Ayrılığın yol açtığı onulmaz acı, sadece özlenenden uzak kalmakla olmaz, özlenenle aynı şehirde aynı mahallede veya sokakta yaşarken de yaşanır.

          Geliniz Hugo’nun bu güzel şiirine bir göz atalım:
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, mal mı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

          Özlemek geçmişe ait değil, geleceğe ait bir eylem. İnsan artık yok diye üzülmez bir daha olmayacak diye kahrolur. Bu yüzden olsa gerek hasret özlem yakıcıdır. İnsanı yüreğinden yakalar. 

               Söz ve bestesi Yalçın Tura’ya ait muhayyer kürdi bir şarkıda hasretin tüm tınısıyla dinleyen hüzne sürüklenir: 

Hasretinle yandı gönlüm/ Yandı yandı, söndü gönlüm
Evvel yükseklerden uçtu/ Düze indi şimdi gönlüm

Gözlerimde, kanlı yaşlar/ Hasretin bağrımda kışlar
Başa geldi, olmaz işler/ Bin bir dertle, doldu gönlüm

Gelecektin, gelmez oldun/ Halimi hiç, sormaz oldun
Yaralarımı sarmaz oldun/ Yokluğundan soldu gönlüm

Aramızda karlı dağlar/ Hasretin bağrımı dağlar
Çaresizlik yolu bağlar/ Yokluğundan öldü gönlüm.

Şemsettin ÖZKAN

15.07.2024 KONYA

KAYNAKLAR

1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-milliyet.com.tr
5-suskunduvar.com

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.