(Toplumsal İlişkiler 1710)
وَاَمَّٓا اِذَا مَا ابْتَلٰيهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبّٖٓي اَهَانَنِ
“Ama ne zamanki onu sınamak (üzere, biraz) rızkını (ve rahatını) kısıverse, hemen “Rabbim bana hainlik ve haksızlık etti (bak beni alçaltıp böyle hakir ve fakir hale getirdi)” diyerek (itiraz ve isyana kalkışır).” (Fecr/16)
Sözün kime ait olduğu yazmayan bir sosyal medya paylaşımında; “ciğerini bildiğim yanıltmadı da, değerini bildiğim çok kırdı hafız” denilmesi, yine gönül yaralarına deşiyor.
Biliyor musunuz dostlar, dostlar hep en çok sevdikleriyle, imtihan olunur. İnsana yabancıdan ya da bir düşmandan bir kötülük gelse onu sineye çeker, lakin çok sevdiğinden, dost bildiğinden geldi mi buna dayanamaz.
Sebep nedir acaba? Niye böyle bir davranış içine giriyoruz ki? Sebep çok basit yabancı ve düşman olandan bir beklentimiz yoktur, ama sevdiklerimizden, üzerine titrediklerimizden, dostlarımızdan beklenti içine girmemizden kaynaklanıyor. Hele bir de çok beklentiniz varsa, dünyanın en huzursuz insanısınız desem, inanın abartmamış olurum.
Robin Sharma’ya ait çok güzel bir söz var;“ölüm hayatttaki en büyük kayıp değildir. En büyük kayıp yaşarken içinizde ölenlerdir.” Ölmek mukadder bir olay, asıl konu insanların birbirini kırarken, gücenirken, kırılırken, yaşarken içinde öldürdüğü dost bildikleri, bir zamanlar çok ama çok sevdikleri. Mevzu bu.
Lüksümüz arttıkça, havalılığımız, böbürlenmemiz ve benliğimiz de tavan yaptı. Doğal olarak da herkes kendini bir şey zannetmeye başlayınca en ufak bir yanlış harekette kırılgan oluverdik. İnsan inceldiği yerden değil de incindiği yerden kopuyormuş. Kızgınlıklarımız bir şekilde geçer de kırgınlıklar hiç geçer mi? Hele hele bir de en yakınları kırmışsa insanın gönlünü.
Gönül, insanın Kâbe’sidir. Hz Peygamber kalp kırmak yetmiş kere Kâbe’yi yıkmaktan daha büyük bir günahtır” buyurur. Nebi Yıldız; “kalp ve nefis birbirine bitişik iki kapıdır. Bir insan nefsinin kapılarını kapatamadıkça yüreğinin kapılarını açamaz,” demekle çok haklıdır. Zira nefis kapıları açık oldukça, daha çok kalpler kırılacaktır. Kalbinin sesine kulak veremez. “Kırılmış bir kalbin hesabı bu dünyaya ağır gelir” der Hz. Mevlana.
Şemsettin ÖZKAN
02.03.2025 KONYA
KAYNAKLAR
1-kuran.diyanet.gov.tr
2-kuranmeali.com
3-pixabay.com
4-suskunduvar.com