AVARE GÖNLÜM  (Şiir) 

(Toplumsal İlişkiler 1954)

قُلْ اَتُحَٓاجُّونَنَا فِي اللّٰهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَـنَٓا اَعْمَالُنَا وَلَكُمْ اَعْمَالُكُمْۚ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ
“Onlara de ki: “Allah hakkında mı bizimle tartışıp duruyorsunuz? Hâlbuki O, bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim işlediklerimiz bize, sizin işledikleriniz size aittir. Biz O’na gönülden bağlanmış kimseleriz.” (Bakara/139)

Teması aşk olan bu şiirim sevgiliye olan derin özlemlerini ve yardan uzak kalmanın insanı nasıl bir sıkıntıya sokacağını anlatıyor. Bu şiir gönülden sevenlere gelsin, selam olsun onlara…  

      AVARE GÖNLÜM                                                                                                               

Öyle bir mekandayım ki,
Gurbet nereye düşer, sıla nereye?
Öyle bir saatteyim ki,
Aşk treni geçmiş mi gönlüme ne çare?
Firkatin kopkoyu içimde,
Dert sarmalı suskun duvarlarda.
Yansırken hayal meyal gölgen,
Sükut düşerken şehre,
Dolaşıyor ayaklarıma hüzün.  

Öyle bir zamandayım ki,
Saatim O’na beş mi var?
Yoksa O’nu beş mi geçiyor?
Nasıl bir şey ki bu zaman?
O’nu beklerken yavaşlıyor,
O’na gecikince hızlanıyor,
O’na üzülünce canımı yakıyor.
Azıcık mutlu olayım kısalıyor,
Ben mi zamanı kovalıyorum?
Yoksa zaman mı beni oyalıyor?

Avare işte şu gönlüm, zaman ve mekandan,
Ayrı düşmüşem, ana, baba, gardaş ve yardan.
Ehli avareyiz meczup aşıklar içinde,
Bülbül gibi kaldık, çarpıcı güller içinde.
Deli gibi bu sözleri, aşkare söylerim,
Sevdiğimi açık eder, rüzgara üflerim.
Bazen gözüm dalar gider, gider uzaklara,
Şu anda geleceksin sanar,  sanar ağlarım…

Şemsettin ÖZKAN (Güzelyalı/2024)                                                            

KAYNAKLAR
01.11.2025 KONYA
Şemsettin ÖZKAN, AŞK TUTULMASI (Şiirlerim)